Zwiedzanie rozpocząć najlepiej od piwnic. Na ten poziom prowadzi wygodna winda dla niepełnosprawnych,m a same pomieszczenia piwniczne umożliwiają swobodne poruszanie się osób na wózkach inwalidzkich. Projektanci zadbali, aby nie pojawiły się tutaj żadne bariery architektoniczne. Piwnica to niewielkie wystawy stałe prezentujące wykopaliska archeologiczne z terenu Tarnobrzega i Dzikowa, a także ceramikę miechocińską wytwarzaną od końca XVI do połowy XVIII wieku. W dalszych komorach piwnicznych znajdują się przedmioty znalezione podczas prac remontowych (m.in. fragmenty srebrnej zastawy stołowej z przełomu XIX i XX w. z herbami Zamoyskich i Potockich, oraz relikty porcelany chińskiej i ceramiki angielskiej z XVIII w.)

W stylowych wnętrzach zamkowych piwnic oglądać można również wystawy czasowe. Latem 2014 roku zwiedzający mogli zapoznać się z dwiema wystawami. Pierwszą z nich była wystawa malarstwa i projektów tkanin Zofii Krasoń, zatytułowana „Fragment większej całości 2”, zorganizowana w ramach obchodów 105-lecia Liceum Ogólnokształcącego w Tarnobrzegu. Drugą przejmująca ekspozycja fotografii Piotra Życińskiego dokumentująca prace ekshumacyjne prowadzone na tzw. „Łączce” na warszawskich Powązkach na zlecenie Instytutu Pamięci Narodowej oraz Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa w latach 2012 – 2013, które umożliwiły odnalezienie szczątków 194 żołnierzy wyklętych, a przeprowadzone badania pozwoliły zidentyfikować 28 bohaterów.

Na parterze znajdują się wnętrza udostępnione do zwiedzania, które mają charakter muzealny i tworzą ciąg historycznych sal, urządzonych i wyposażonych w większości przypadków według ich pierwotnego wyglądu i przeznaczenia. Wyposażenie pomieszczeń stanowią ocalałe i poddane konserwacji autentyczne sprzęty, jakie znajdowały się niegdyś w zamku dzikowskim (meble, obrazy, bibeloty, trofea myśliwskie), oraz podobne obiekty zgromadzone przez tarnobrzeskie Muzeum Historyczne na potrzeby odnowionego zamku. Na szczególną uwagę zasługuje biblioteka Tarnowskich, gabinet, sypialnia hrabiego i kaplica zamkowa. Wielkie wrażenie robi także odrestaurowana Sala Sejmowa - największe z pomieszczeń zamku w Dzikowie, które do niedawna pełniło funkcje szkolnej auli.

Poruszanie się po parterze na wózku inwalidzkim utrudniają niewielkie różnice poziomów pomiędzy poszczególnymi salami udostępnionymi do zwiedzania. Te bariery to pojawiający się w dwóch miejscach jeden stopień. Przy jego pokonaniu trzeba skorzystać z pomocy asystenta. Istnieje także możliwość, po zgłoszeniu obsłudze muzeum, ominięcia jednego z progów innym wejściem. Nie powinno sprawić kłopotów wąskie przejście prowadzące do tej części zamku, w której znajduje się kaplica. Swobodnie mieści się tu nawet szeroki wózek inwalidzki. W tym momencie nie ma możliwości zwiedzania piętra, którego renowacja nie została jeszcze ukończona.

Warto zwrócić także uwagę na wejście do zamku w Dzikowie, do którego prowadzą schody (trzy stopnie). Muzeum dysponuje specjalnymi szynami dla wózków inwalidzkich ułatwiającymi przejazd, jednak trzeba powiadomić o tym wcześniej - mogą być wypożyczone do innego obiektu. Mankamentem jest również brak parkingu z prawdziwego zdarzenia. Tylko część obecnie zorganizowanego przy wjeździe jest utwardzona, nie ma również wyznaczonych miejsc dla niepełnosprawnych. To poważny problem, zwłaszcza w pogodny dzień wolny, kiedy zamkowy park odwiedza wielu gości pragnących pospacerować. Trzeba ponadto przygotować się na problemy z toaletą. Jest ona wystarczająco szeroka, aby wjechać do środka wózkiem, nie zadbano jednak o zamontowanie odpowiednich uchwytów. W zamku funkcjonuje pozbawiona barier architektonicznych stylowa kawiarnia, do której warto zajrzeć. Zwłaszcza, że prowadzi z niej wyjście na ładnie wyremontowany taras widokowy.

Pomimo pewnych uchybień zamek w Dzikowie możemy śmiało polecić aktywnym ON, którzy nie tylko pasjonują się zabytkowymi wnętrzami, ale również wrażliwi są na piękno przyrody. Spacer parkowymi alejkami w słoneczny jesienny dzień to prawdziwa estetyczna przyjemność. Z pełną odpowiedzialnością zapraszamy do Dzikowa.