Muzeum powstało w 1975 r., jako miejsce, w którym zgromadzono dorobek misyjny zakonu Redemptorystów. Podziwiać tam może zdjęcia, głównie z Brazylii, Argentyny, eksponaty prezentujące kulturę krajów Ameryki Łacińskiej, rozwój misji na tamtejszych terenach, ich burzliwą historię i życie codzienne tamtejszych mieszkańców. Piękne tradycyjne stroje ludzi dalekiej Ameryki cieszą oko i zachęcają do bliższego poznania ich tradycji i wpływu misji w tych krajach. Interesujące wystawy o działalności misyjnej Redemptorystów są niestety niedostępne dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich. Wielka szkoda, tym bardziej, że przybywając do Muzeum można odnieść wrażenie, że jest ono przygotowane na niepełnosprawnych zwiedzających.

Przed budynkiem jest duży parking z wyznaczonym miejscem dla osób niepełnosprawnych, na którym bez problemów zostawić można samochód i autobus, jeśli ktoś przyjeżdża do Sanktuarium większą grupą. Osoba na wózku inwalidzkim nie napotka tam na krawężniki i podwyższenia, których nie byłaby w stanie pokonać. Podobnie przy głównym wejściu do budynku- są tam szerokie drzwi i korytarz prowadzący do pomieszczenia, gdzie znajduje się muzeum. Budynek jest dobrze oznaczony tabliczkami informacyjnymi. Przy Muzeum znajduje się także dostępny dla osób niepełnosprawnych punkt gastronomiczny. To wszystkie plusy, jakie tam zaobserwowano.  Przy wejściu do muzeum znajdują się schody, których osoba z niepełnosprawnością nie może pokonać. To nie jedyne bariery, na które napotkają  osoby poruszające się na wózku inwalidzkim- zdecydowanym minusem jest także niedostosowanie toalety do ich potrzeb. Muzeum oferuje darmowy bilet wstępu dla osoby niepełnosprawnej. Z obserwacji wynika, że mogą skorzystać z niego jedynie osoby z lekką niepełnosprawnością ruchową, które są w stanie samodzielnie pokonać schody. Osoby poruszające się na wózku nie będą w stanie zobaczyć muzealnych eksponatów.